Interessante lezing van Wim Distelmans en André Van Nieuwkerke in Uitvaartverzorging De Nachtzon lokt veel volk

Maandagavond 23 april liep De Nachtzon vol voor de lezing ‘Nadenken en plannen omtrent een waardig levenseinde. Een goed idee? van professor Wim Distelmans en André Van Nieuwkerke van Leif ( = LevensEindeInformatieForum). “Deze lezing vond al eens plaats in december, maar omdat er toen heel veel interesse was, organiseerden we een bijkomende voordracht”, zegt uitvaartondernemer Dirk Van Nieuwkerke.

“In de tijden van de neanderthaler stierven mensen op hun twintigste van ontbering. Dat kunnen we ons, dankzij de technologische en medische evolutie, nu niet meer voorstellen. Op die terreinen maakten we ongeveer vijftig jaar geleden een enorme sprong voorwaarts”, vertelt professor Wim Distelmans. “Honderd jaar geleden lag je letterlijk al creperende in je bed te sterven. Bij wie geluk en geld had stond er bij zijn bed een pastoor en een dokter, die een twijfelachtige aderlating uitvoerde en daardoor waarschijnlijk de patiënt sneller liet sterven. De pastoor zei: ‘Hou nog een beetje vol en daarna wordt het beter’. Met dergelijke uitspraken kom je vandaag niet meer weg. Mensen eisen dat ze comfortabel kunnen heengaan. We willen met zijn allen zo lang mogelijk leven met een goede levenskwaliteit. Wij zijn daarbij de eerste generatie die zowel over het begin als het einde van het leven kan beslissen. Onvruchtbare koppels kunnen een beroep doen op IVF en sinds 1979 kunnen mensen langer in leven gehouden worden met sondevoeding. Die evolutie leidt tot een groot maatschappelijk debat over de zin en onzin van die technologie. Comfortzorg mag immers niet overgaan in therapeutische hardnekkigheid. “Eigenlijk zijn er zes manieren waarop het leven van iemand die ondraaglijk lijdt, beëindigd kan worden.

Een eerste is het stoppen van de behandeling. Iemand wordt bijvoorbeeld gereanimeerd na een ongeval en de artsen merken dat de patiënt het niet zal redden. Ook kan er wegens comfortredenen beslist worden om iemand van de systemen die hem of haar in leven houden, los te koppelen.

Een tweede manier is het niet opstarten van de behandeling. Iemand is bijvoorbeeld heel dement, heeft doorligwonden en wil niet meer eten. Indien er in een dergelijke situatie geen sondevoeding wordt opgestart zal de persoon in kwestie een paar weken vroeger overlijden.

Een derde wijze van levensbeëindiging is het aanpassen van de pijnstilling, ook wel palliatieve sedatie genoemd. Bij iemand die aan het sterven is en verschrikkelijk veel pijn heeft, wordt de dosis pijnstilling dan verhoogd. De persoon in kwestie wordt dan in een kunstmatige coma gebracht tot hij door zijn ziekte overlijdt. Of de persoon dan uiteindelijk overlijdt door zijn ziekte of door de hogere dosis pijnstilling is in dergelijke gevallen niet altijd duidelijk”, aldus Wim Distelmans.

“Een vierde manier is levensbeëindiging zonder verzoek. Als een baby bijvoorbeeld geboren wordt met vreselijke afwijkingen, kan men in overleg met de familie beslissen om de natuur zijn gang te laten gaan of om het kindje alle miserie te besparen door het zachtjes te laten inslapen. Een vijfde manier is hulp bij zelfdoding. Dan kan de terminale persoon zelf beslissen wanneer hij zich een middel toedient dat het leven beëindigt. Weinig artsen zullen daaraan willen meehelpen, aangezien zoiets niet wettelijk geregeld is.”

Euthanasie

De zesde manier van levensbeëindiging is euthanasie. “Dan beëindigt de arts het leven van de patiënt nadat de patiënt (en niemand anders) daar zelf uitdrukkelijk heeft om gevraagd”, aldus Wim Distelmans. “De patiënt moet aan bepaalde voorwaarden voldoen. Sommigen vragen om euthanasie tijdens de behandeling met palliatieve zorg omdat het lijden door de ongeneeslijke aandoening ondraaglijk is geworden. Anderen kiezen rechtstreeks voor euthanasie zonder bijkomende palliatieve omkadering: bv. iemand die sinds jaren verlamd is. Euthanasie kan enkel op verzoek van de patiënt. In 90 % van de gevallen volgt dan een palliatieve sedatie waarbij de arts beslist en in 70 % van de gevallen weet de patiënt niet dat hij palliatief gesedeerd wordt. Een transparante communicatie met de familie is in dergelijke gevallen heel belangrijk.” “Het verzoek om euthanasie moet schriftelijk bevestigd worden, zelfs als je het zelf niet kan schrijven. Dit mag op een klein velletje papier en moet minstens volgende tekst bevatten: ‘Ik, (voornaam en naam), wil euthanasie, datum van het verzoek en handtekening’”, zegt André Van Nieuwkerke, die na professor Distelmans het woord nam.

Leif ( = LevensEindeInformatieForum

“Ons hele leven lang plannen we alles, ook onze kinderen. Het is dan ook op zijn minst merkwaardig te noemen dat we wanneer het over ons levenseinde gaat, we zeggen: ‘We zullen wel zien’. De Romeinse dichter Ovidius verwoordde het zo: ‘Ik ben niet bang om dood te gaan, maar wel voor een akelig soort sterven”, aldus André Van Nieuwkerke. “Om aan het einde van je leven niet voor verrassingen te staan, is het dus zeker aan te raden om eens bij de apotheker langs te gaan en er naar het Leif-plan te vragen. Indien hij het niet meteen ter beschikking heeft, kan hij het ook opvragen. Het Leif-plan is een officieel document dat goedgekeurd werd door het ministerie van Volksgezondheid. Voor veel mensen geeft het een goed gevoel dat ze het document bij hun volle verstand kunnen doorbladeren en eventueel invullen. Je kan er ook eens over praten met je huisarts.”

Infosessie over voorafgaande zorgplanning

Leif ( = LevensEindeInformatieForum) werd opgericht omdat er veel collectieve onwetendheid is over een waardig levenseinde. “’Hoe groot is de kans dat een medische beslissing mijn sterven voorafgaat?’, ‘Wat zijn mijn rechten als patiënt?’, ‘Wat zijn voorafgaande wilsverklaringen en wanneer vul ik die best in?’, ‘Wanneer kom ik in aanmerking voor euthanasie en hoort levensmoeheid of voltooid leven daar bij?’ ‘Wat wanneer ik niet langer wilsbekwaam ben?’ en ‘Wat wanneer ik geleidelijk of plots dement wordt?’”, aldus André Van Nieuwkerke van Leif. “Eigenlijk zijn er twee situaties: 1 ‘Ik ben bij mijn volle verstand en wil nu meebeslissen’ en 2 ‘Wat kan ik nu doen voor wanneer ik later niet meer zelf kan beslissen.” Voor wie met vragen zit over een voorafgaande zorgplanning organiseert Leif in De Nachtzon op afspraak een infosessie met een Leif-consultant. Hebt u hiervoor interesse, dan kunt u contact opnemen met De Nachtzon, dit via de hieronder vermelde kanalen. Daar deze consultaties in een volledige privésfeer plaatsvinden, wordt u na de aanvraag voor een afspraak een uur meegedeeld. De consultaties zijn volledig vrijblijvend en gratis.

Ik wil terug naar het blogoverzicht

Vragen over uw uitvaart?

Contacteer ons