Massale belangstelling voor voordracht met Wim Distelmans en André Van Nieuwkerke

Begin deze week stroomde de Nachtzon vol voor de lezing ‘Nadenken en plannen omtrent een waardig levenseinde. Een goed idee?’ Gastsprekers van dienst waren professor Wim Distelmans en André Van Nieuwkerke van LEIF ( = LevensEinde InformatieForum).

“De laatste vijftig jaar is er op het vlak van het levenseinde heel wat veranderd”, stak professor Distelmans van wal. “Vroeger lagen mensen aan het einde van hun leven vaak letterlijk te creperen in hun bed. Gelukkig ligt die tijd nu achter ons. Maar dat betekent niet dat alles wat betreft het levenseinde voor iedereen heel duidelijk is. Heel wat mensen zitten met vragen”, aldus Wim Distelmans, die in zijn toespraak benadrukte dat wij de eerste generatie zijn die zowel het begin als het einde van het leven kan beïnvloeden. Daarmee verwees hij naar IVF en het feit dat sondevoeding, waarmee mensen langer in leven gehouden kunnen worden, nog maar sinds 1979 bestaat. “Eigenlijk zijn er vijf manieren waarop het leven van iemand die ondraaglijk lijdt, beëindigd kan worden.

Een eerste is het stoppen van de behandeling. Iemand wordt bijvoorbeeld gereanimeerd na een ongeval en de artsen merken dat de patiënt het niet zal redden. Ook kan er wegens comfortredenen beslist worden om iemand van de systemen die hem of haar in leven houden, los te koppelen.

Een tweede manier is het niet opstarten van de behandeling. Iemand is bijvoorbeeld heel dement, heeft doorligwonden en wil niet meer eten. Indien er in een dergelijke situatie geen sondevoeding wordt opgestart zal de persoon in kwestie een paar weken vroeger overlijden.

Een derde wijze van levensbeëindiging is het aanpassen van de pijnstilling, ook wel palliatieve sedatie genoemd. Bij iemand die aan het sterven is en verschrikkelijk veel pijn heeft, wordt de dosis pijnstilling dan verhoogd. De persoon in kwestie wordt dan in een kunstmatige coma gebracht tot hij door zijn ziekte overlijdt. Of de persoon dan uiteindelijk overlijdt door zijn ziekte of door de hogere dosis pijnstilling is in dergelijke gevallen niet altijd duidelijk”, aldus Wim Distelmans.

Een vierde manier is levensbeëindiging zonder verzoek. Als een baby bijvoorbeeld geboren wordt met vreselijke afwijkingen, kan men in overleg met de familie beslissen om de natuur zijn gang te laten gaan of om het kindje alle miserie te besparen door het zachtjes te laten inslapen.

Een vijfde manier is hulp bij zelfdoding. Dan kan de terminale persoon zelf beslissen wanneer hij zich een middel toedient dat het leven beëindigt. Weinig artsen zullen daaraan willen meehelpen, aangezien zoiets niet wettelijk geregeld is.

Euthanasie

De zesde manier van levensbeëindiging is euthanasie. “Dan beëindigt de arts het leven van de patiënt nadat de patiënt (en niemand anders) daar zelf uitdrukkelijk heeft om gevraagd”, aldus Wim Distelmans. “De patiënt moet aan bepaalde voorwaarden voldoen. Sommigen vragen om euthanasie tijdens de behandeling met palliatieve zorg omdat het lijden door de ongeneeslijke aandoening ondraaglijk is geworden. Anderen kiezen rechtstreeks voor euthanasie zonder bijkomende palliatieve omkadering: bv. iemand die sinds jaren verlamd is. Euthanasie kan enkel op verzoek van de patiënt. In 90% van de gevallen volgt dan een palliatieve sedatie waarbij de arts beslist en in 70% van de gevallen weet de patiënt niet dat hij palliatief gesedeerd wordt. Een transparante communicatie met de familie is in dergelijke gevallen heel belangrijk.” “Het verzoek om euthanasie moet schriftelijk bevestigd worden, zelfs als je het zelf niet kan schrijven. Dit mag op een klein velletje papier en moet minstens volgende tekst bevatten: ‘Ik, (voornaam en naam), wil euthanasie, datum van het verzoek en handtekening’”, zegt André Van Nieuwkerke, die na professor Distelmans het woord nam.

Infosessie over voorafgaande zorgplanning op 15 januari en 5 februari

LEIF ( = LevensEinde InformatieForum) werd opgericht omdat er veel collectieve onwetendheid is over een waardig levenseinde. “’Hoe groot is de kans dat een medische beslissing mijn sterven voorafgaat?’, ‘Wat zijn mijn rechten als patiënt?’, ‘Wat zijn voorafgaande wilsverklaringen en wanneer vul ik die best in?’, ‘Wanneer kom ik in aanmerking voor euthanasie en hoort levensmoeheid of voltooid leven daar bij?’ ‘Wat wanneer ik niet langer wilsbekwaam ben?’ en ‘Wat wanneer ik geleidelijk of plots dement wordt?’”, aldus André Van Nieuwkerke van Leif. “Eigenlijk zijn er twee situaties: 1 ‘Ik ben bij mijn volle verstand en wil nu meebeslissen’ en 2 ‘Wat kan ik nu doen voor wanneer ik later niet meer zelf kan beslissen.” Voor wie met vragen zit over een voorafgaande zorgplanning organiseert Leif in De Nachtzon op maandag 15 januari en maandag 5 februari telkens een hele dag een infosessie met een Leif-consultant.”Hebt u hiervoor interesse, dan kunt u een afspraak te maken met De Nachtzon, dit via de hierondervermelde kanalen. Daar deze consultaties in een volledige privé-sfeer plaatsvinden, wordt u na de aanvraag voor een afspraak, een uur meegedeeld. De consultaties zijn volledig vrijblijvend en gratis.

Ik wil terug naar het blogoverzicht

Inschrijven